Jeśli w swoim uzębieniu posiadasz zbyt dużą liczbę zębów, wtedy mowa o hiperdoncji. Prawidłowa liczba zębów u dorosłego człowieka to 32. Każdy dodatkowy ząb wymaga konsultacji z dentystą, ponieważ może powodować szereg komplikacji.

W obrębie tego schorzenia mogą wystąpić zęby nadliczbowe lub dodatkowe. Różnica między nimi polega na tym, że zęby nadliczbowe to przeważnie te niewyrżnięte. Charakteryzują się nieprawidłową budową. Natomiast zęby dodatkowe są poprawnie rozwinięte, tyle że jest ich więcej, niż powinno.

Czym jest hiperdoncja?

Istnieją trzy typy tego zaburzenia. Pierwszym z nich jest hiperdoncja prawdziwa, nazywana także rzeczywistą. Dotyczy sytuacji, gdy pojawia się więcej zawiązków zębów.

Drugim typem schorzenia jest hiperdoncja rzekoma (pozorna). Zachodzi ona wówczas, gdy ząb mleczny nie wypadł, mimo że pojawiły się już zęby stałe. 

Ostatni typ to tzw. trzecie ząbkowanie. Jest to bardzo rzadka sytuacja, gdy po wyrwaniu zęba stałego, wyrzyna się w jego miejscu kolejny ząb – wcześniej zatrzymany.

Przy okazji nadliczbowych zębów niewyrżniętych przypominamy o przypadłości, jaką jest ząb zatrzymany. Jeżeli na co dzień odczuwasz ból szczęki z niewiadomego powodu i nieustanny nacisk na zęby, zapoznaj się z artykułem: Ząb zatrzymany – czym dokładnie jest i czy zawsze trzeba go usuwać. W około 75% przypadków zęby nadliczbowe pozostają zatrzymane (nie przebijają się przez dziąsło)

Kto jest najbardziej narażony na wystąpienie hiperdoncji?

Hiperdoncja może być powiązana z niektórymi zespołami chorób. Przyczyniają się do niej również niektóre wady wrodzone. Prawdopodobieństwo wystąpienia rośnie w związku ze współistnieniem dysplazji obojczykowo-czaszkowej, zespołu Downa, rozszczepu wargi i podniebienia. Występuje również u osób dotkniętych zespołem Crouzona, zespołem Ehlersa-Daniosa, Leoparda, Gardnera bądź zespołem ustno-nosowo-palcowym.

Nie oznacza to jednak, że nie zdarza się u absolutnie zdrowych osób. Nadprogramowe uzębienie to bardzo powszechne zjawisko – co ciekawe, pojawia się częściej u mężczyzn. 

Jakie są skutki nieleczonej hiperdoncji?

Przede wszystkim nie każda hiperdoncja wymaga podejmowania działań. Nadmiar zębów mlecznych nie jest szkodliwy dla młodego pacjenta, dlatego że z czasem zęby mleczne po prostu wypadną. Nie ma więc powodu do niepokoju. Mimo wszystko warto kontrolować regularnie zgryz u stomatologa, by upewnić się, że zęby stałe mają właściwe warunki do zdrowego wzrostu. 

W wyżej wspomnianej hiperdoncji rzekomej główne zagrożenie polega na tym, że może ona zwiastować podobne problemy w przyszłości.

Problem pojawia się właśnie wtedy, gdy hiperdoncja dotyczy zębów stałych. Jeśli wskutek nadliczbowych zębów u dziecka pozostałe zęby stałe zaczną wyrzynać się nieprawidłowo, może to być naprawdę groźne w skutkach. Przyczynia się to do wad zgryzu, często bardzo poważnych. Co więcej, krzywe zęby szybciej się psują. Zachęcamy do lektury artykułu na ten temat: Wady zgryzu u dorosłych – przyczyny, konsekwencje i leczenie. 

Ponadto przy hiperdoncji pojawia się skłonność do chorób przyzębia, torbieli szczęk, przerost wędzidełka wargi górnej. Bardzo prawdopodobne jest też, że ułożenie żuchwy zacznie być nieprawidłowe, oraz że kolejność wyrzynania będzie zaburzona. 

Jakie leczenie zastosować?

O ile hiperdoncja nie dotyczy zębów mlecznych tylko stałych, to zwykle konieczne jest leczenie ortodontyczne, poprzedzone usunięciem zębów dodatkowych. Ekstrakcji należy się poddać również z uwagi na niewłaściwą budowę oraz na to, że dodatkowe zęby nie pełnią swojej funkcji. 

Jeżeli zaobserwowałeś u siebie któreś ze wspomnianych wcześniej powikłań nieleczonej hiperdoncji, jest to wskazanie do zabiegu. O ekstrakcji piszemy bardzo obszernie na naszym blogu: usunięcie zęba w UK – kiedy jest to konieczne i ile kosztuje. W zależności od stopnia zaawansowania zmian w uzębieniu leczenie może zakończyć się na samym zabiegu lub może wymagać późniejszego, długofalowego korygowania zgryzu.

Leczenie hiperdoncji zazwyczaj nie uznaje półśrodków. Ostateczną decyzję o ewentualnym usunięciu zęba podejmuje oczywiście ortodonta po wnikliwej ocenie zgryzu i warunków uzębienia. Niestety zaburzenia zgryzu są zwykle zbyt poważne i postępujące, byś mógł pozostawić nadliczbowy lub dodatkowy ząb bez interwencji dentysty. 

Zapoznaj się z ofertą naszej kliniki i umów się na konsultację ze specjalistą. Przekonaj się już dziś, jakie masz możliwości, by zadbać o swój uśmiech.